Początek boksu w Warszawie
Na większą skalę popularyzację pięściarstwa w stolicy (jak i na terenie całej Polski) przeprowadziła dopiero po pierwszej wojnie światowej amerykańska organizacja YMCA. Na przełomie lat 1920 – 1921 YMCA zorganizowała kilkumiesięczny kurs dla instruktorów sportowych w tym także kurs dla instruktorów boksu gdzie nadawano im uprawnienia trenerskie.
Technika Digital - grafika wykonana na potrzeby projektu "Legendy Boksu w sztuce" - Kultura w Sieci.
Początek boksu w Warszawie sięga roku 1890 kiedy to wyszedł podręcznik sportowy pt: „Zdrowa dusza w zdrowym ciele”. Zawierający naukę: gimnastyki, fachtunku, pływania, łyżwiarstwa, wiosłowania, jazdy konnej, tańca oraz boksowania : ”Podręcznik w walce na pięści. Podług systemów: francuskiego i angielskiego”. Wydawcą podręcznika jest Teodor Paprocki oraz Emil Skiwski. Miejsce wydania Warszawa.
Wiadome jest również że w 1914 r. dwaj nauczyciele gimnastyki i szermierki Stanisław Budny oraz Stanisław Szczepkowski w stołecznych szkołach nauczali szlachetnej sztuki samoobrony. Uczęszczał do nich w 1917 roku Kazimierz Laskowski który w 1918 r. na święcie szkolnym w Agrikoli i na pokazie VI gniazda „Sokoła”stoczył z Leonem Berskim walki pokazowe. Nie jest tajemnicą że ówczesne lekcje boksu były od dzisiejszych dużą przepaścią i służyły jako dodatek do gimnastyki i szermierki. Jednak panów Stanisławów uznaje się za pierwszych w Polsce a napewno pierwszych w Warszawie którzy zaczęli propagować walki na pięści.
Na większą skalę popularyzację pięściarstwa w stolicy (jak i na terenie całej Polski) przeprowadziła dopiero po pierwszej wojnie światowej amerykańska organizacja YMCA. Na przełomie lat 1920 – 1921 YMCA zorganizowała kilkumiesięczny kurs dla instruktorów sportowych w tym także kurs dla instruktorów boksu gdzie nadawano im uprawnienia trenerskie. Kurs poprowadził amerykański instruktor porucznik George Burford. Jednym z absolwentów tego kursu był Eugeniusz Nowak który propagował boks jako instruktor YMCA w rożnych miastach Polski. W okresie 1921 – 1922 najbardziej aktywnymi propagatorami był amerykański major Franciszek Balcerowicz oraz inz. Romanem Niewiadomskim który był wybitnym teoretykiem sportów atletycznych.
Balcerowicz wyjechał do USA pod koniec roku 1922. Po nim pracę instruktora prowadzili w Warszawie Kazimierz Laskowski, Leon Berski, Wiktor Junosza-Dąbrowski, Jan Wacław Łada, Władysław Kaczmarek oraz w mniejszym stopniu Władysław Pytlasiński.
W roku 1924 zaraz po zorganizowaniu PZB czynne były w Warszawie następujące kluby: ,,AZS”, Klub Pugilatorów ,,Cestes”, ,,Friendly Boxing Club”, Klub pięściarski przy PTA, Amatorski Klub Bokserski ,,Knockout”.
W dniach 12-13 marca 1927 roku w Warszawie z inicjatywy Wiktora Junosza-Dąbrowskiego odbył się pierwszy w historii polskiego boksu „I krok bokserski Stadionu” w ciągu dwóch dni przez ring przewinęło się 72 zawodników. Choć boks w Warszawie jest jednym z najstarszych w Polsce ustępowali w ringu lepszym technicznie Poznaniakom okaz Ślązakom.
Pierwszym Warszawiakiem który zdobył tytuł mistrza Polski był dopiero w 1932 roku Walery Karpiński, choć jest jeszcze wymieniona Warszawa w 1925 roku przy nazwisku Wandego który był Ślązakiem ale w tym czasie reprezentował klub Cestes odbywając służbę wojskową w stolicy. W 1933 roku tytuł mistrza Polaki wywalczyli Rothelc i Antczak. Obaj pięściarze jako pierwsi reprezentanci Warszawy wzięli udział w lV Mistrzostwach Europy gdzie Antczak uzyskał tytuł wicemistrza Europy. Warszawa przed 2 wojna światową miała wielu wspaniałych pięściarzy. Do tej grupy zaliczali się Marian Reutt, Edward Ran, Piotr „Klimek” Mizerski, Walery Karpiński i Antoni Kolczyński. Wracając do Reutta jest uznawany za najlepszego Warszawskiego pięściarza był pięciokrotnym mistrzem stolicy, mistrzem armii wywalczył remis z najlepszymi w Polsce z Zygfrydem Wende i Witoldem Majchrzyckim.
Reutt był znany z niesamowitej odporności na ciosy i jak piszą w starych gazetach był chyba jednym z pierwszych w Polsce zawodników który z powagą i dumą obnosił się z rozbitym uchem tak tzw. kalafiorem 
. W 1939 roku Warszawski Okręgowy Związek Bokserski zrzeszał 19 klubów licząc ok 400 zawodników. Co do klubów były to : Polonia, Warszawianka, Legia, CWS, Czechowice, PZL, Skoda, Barkochba, Gwiazda, Makabi, Skra, ŻASS, Forward, Żyrardowianka, Radomiak, Broń, Policyjny KS,Elektryczność, Prąd.
. W 1939 roku Warszawski Okręgowy Związek Bokserski zrzeszał 19 klubów licząc ok 400 zawodników. Co do klubów były to : Polonia, Warszawianka, Legia, CWS, Czechowice, PZL, Skoda, Barkochba, Gwiazda, Makabi, Skra, ŻASS, Forward, Żyrardowianka, Radomiak, Broń, Policyjny KS,Elektryczność, Prąd.
„Rycerze Skórzanych Rękawic – Legendy boksu w sztuce”
Zrealizowano w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w sieci.